Het kan voorkomen dat een (koor)zanger(es), bijvoorbeeld van een dirigent of van iemand anders in haar/zijn omgeving te horen krijgt dat haar/zijn stem zo schel, donker, hees, nasaal, etc., kortom, onaangenaam klinkt. Niet dat men zich veel moet aantrekken van een enkele opmerking, maar als van verschillende kanten (en goedbedoeld!) u zulke dingen ter ore komen, dan zal er best een kern van waarheid in de opmerkingen aanwezig zijn. Een schelle, een te donkere, een hese of een te nasale stem valt namelijk in het totaal van de koorklank onaangenaam op en laat zich moeilijk mengen in de klank van uw stemgroep.
Categorie archieven: Archief Jubilate
Inzingen: ‘van weinig naar meer’
Inzingen is gelukkig voor bijna al onze koren een vast onderdeel van werken geworden. Een dirigent zingt zijn koor in aan het begin van de repetitie en hopelijk is dat ook het geval voor aanvang van een viering. Een cantor die muzikaal voorgaat in een viering zonder koor zal er zelf te voren voor moeten zorgen dat haar/zijn stem ‘wakker’ gemaakt is en goed zit!Lees verder
Stemvorming voor jong en wat ouder: de kinderstem
Het is verheugend dat aandacht voor onze kinderkoren, een speerpunt in het beleid van de NSGV, afgelopen jaren bijzonder is gegroeid. Kinderkoren dragen bij tot het vitaal houden van onze geloofsgemeenschappen en ze vormen een voedingsbodem voor een gezonde opbouw in het korenbestand in de toekomst en dat is zeer belangrijk voor de continuering van een goede muzikale invulling van de liturgie.Lees verder
De cantor: een oude functie herontdekt
In het nieuwe beleidsplan van de diocesane NSGV is ook een belangrijke rol weggelegd voor de cantor. Daarom iets over de achtergrond van deze functie vanuit de hedendaagse praktijk.
In de tijd vóór Christus werd bij de Joden de eredienst in de plaatselijke synagogen verzorgd door leken, niet door priesters zoals in de tempel van Jeruzalem. In die synagogen werden psalmen, gebeden en lezingen gezongen. De zang stond daarbij onder leiding van een voorzanger.Lees verder
De ‘Petite Messe solennelle’ van Hayo Boerema
Vierstemmigheid bij onze kerkkoren wordt een zeldzaamheid. Gebrek aan mankracht, vooral bij de tenoren, noopt vele koordirigenten tot verandering van de koorstrategie. Maar dat elk nadeel ook ‘zijn voordeel heeft’ blijkt uit de vele nieuwe composities: uitgeverij Annie Bank en anderen doen hun uiterste best om ons te helpen met werken voor drie ongelijke stemmen, zodat de tenor- en baspartij oplossen in één mannenstem, waardoor voorlopig een groot probleem wordt opgelost.
Muziek en zang tijdens het vieren van de sacramenten
Geen liturgische viering zonder zang! Tenminste: zo zou het eigenlijk moeten. Maar de praktijk is vaak nog anders.
Dat de praktijk van de zang tijdens het vieren van de sacramenten op velerlei gestalte kan plaatsvinden, is een goed gegeven. Immers niet altijd is er een koor beschikbaar.Lees verder
Vesperdiensten: nieuw perspectief voor een oud gebed
De oorsprong van het getijdengebed, waarvan de versperdienst een onderdeel is, moeten we zoeken in de oudtestamentische joodse gebedsliturgie van het dagelijkse avond- en morgengebed. Daarbij dienen we wel in het oog te houden dat voor de joden de dag ’s avonds begint. De nacht is het beeld voor lijden en dood. Met de dageraad begint het nieuwe leven. Het wordt pas licht door het donker heen. Deze twee belangrijke momenten, het vallen van de avond en het aanbreken van de nieuwe dag, worden al vanouds gemarkeerd door het avond- en morgengebed.
Van grond en vuur: een adventslied met perspectief
Zo’n vijfentwintig jaar oud en nog steeds relatief onbekend is het lied ‘Van grond en vuur’ van Huub Oosterhuis op muziek van Antoine Oomen. Onterecht, want het lied heeft een ongekend rijke inhoud, die het uitermate geschikt maakt als adventslied vanwege de vele verwijzingen naar de lezingen van de adventszondagen van alle drie de jaarcycli.
De acclamatie
Als een begaafd spreker een gloedvolle rede houdt, wordt hij of zij regelmatig onderbroken door applaus. Boven het applaus uit hoor je soms mensen luid ‘bravo!’ roepen, alsof het applaus alleen nog niet genoeg is. Zo’n spontane uitroep om bijval uit te drukken met een spreker, noemen we een acclamatie. Een acclamatie kan ook gewoon uiting geven aan blijdschap of vreugde.
Wat zingen we met Pinksteren?
Pinksteren scoort het slechtst van de drie! Vraag aan mensen, wat wij als christenen met Kerstmis vieren, en er is een redelijke kans dat ze met het juiste antwoord komen. Een geboorte is dan ook iets concreets. Met Pasen, het feest van de opstanding, wordt het al moeilijker; lentefeest en paashaas zijn terrein winnende concurrenten. Op de vraag waar het met Pinksteren om gaat, zullen de meesten wel het antwoord schuldig blijven.Lees verder